dimecres, 16 de setembre del 2009

Com passa el temps...


A vegades és bo mirar arrere, veure a la gent que ja no continua corrent, veure fotos de fa anys i anys i recordar tots aquells moments, que a pesar de ser curts i a vegades difícils de recordar, no s'obliden...

Són tants anys entrenant, tants anys corrent, tants anys fent amics, tants anys viatjant i visitant mig món i tants anys fent orientació...

Aquest deport, dur però que ens dona tantes recompenses, sols cal contar tota la gent que hem conegut i que encara ens queda per conéixer, tots els llocs arreu del món que ens queden per visitar, tots els boscos que ens queden per xapar i totes les fites que ens queden per picar...










És evident el cambi amb els anys, no?

divendres, 11 de setembre del 2009

Fiolosofando...

Todo empieza cuando eres una enana y quieres probar cosas nuevas,todo los deportes... y conforme vas creciendo vas eligiendo y bueno yo elegi esto... ORIENTACION.
Todo es muy bonito,te gusta entrenar, correr,competir,la gente...
pero un dia por alguna cosa de la vida algo hace que cambie y luego no vuelva a ser como antes... Un dia mientras estas en plena competicion, piensas tengo qe correr,tengo qe alcanzar a la de delante, la tengo qe pillar... y mientras corres kieres coger las mejores rutas y kieres correr mas rapido y por no dar la vuelta para no tardar tanto,saltas o vas por sitios peligrosos en los qe te puedes hacer daño y lesionarte!A veces las lesiones son cortas y no es nada,pero otras para poder seguir aciendo lo qe kieres tiene qe pasar muxo tiempo.
Aprovexar de lo qe qereis porqe una vez ay algo qe os lo impide empezais a pensar...
mientras que los demas estan entrenando,los findes de carrera en carrera y yo en casa,salgo pero no es lo mismo yo necesito despejarme con la ORI,salir ver cosas nuevas pegarme esos viajes,correr pegarme las cagadas y perdidas,tener la presion de que tengo qe salir, de que tus compañeros y a la vez rivales pueden salir detras de ti y te pueden pillar o salir delante y pillarlas y tu a ellos. A ti lo que menos te apetece es ir a pasar horas de viaje llegar sentarme hacer fotos ver como corren los demas y como llegan y comentan,no porqe se pasa mal!Yo kiero correr ya! No apreciamos el entrenamiento,nos qejamos de las series,las cuestas, fartlek, pero cuendo no puedes entrenar y no puedes hacer nada te acuerdas de lo qe te qejabas antes y lo qe sufrias cuando entrenabas, y cuando no puedes hacerlo, lo kieres hacer.SIEMPRE entrenando a mas no poder, poniendole ilusion, muchas ganas y de repente todo cambia radicalmente,toda esa ilusion se jode.!APROVEXAR PORQE UNA LESION TE CAMBIA MUXO LA VIDA DE UN AÑO O UNA TEMPORADA!!!Todos los dias piensas cunado me recuperare cuando me llamaran...pero trankilos ese dia llega y la gente te pregunta...Porqe stas feliz cuando deberias estar acojonada, y les dices:
qe si lo llevaran deseando 5 meses para despues poder hacer lo qe tu kieres,porder seguir disfrutando de lo qe mas te gusta estarian igual de felices.Y si,si qe estoy acogonada y muxo porqe voy a vivir una experiencia no muy buena y ademas de eso lo peor no va a ser la operacion, lo peor y lo mas duro va a ser la reabilitacion y recuperarme lo mejor posible y despues intentar verme de la misma manera cuando empiece a correr! seguramente si os pasara a vosotros cuando os hubieran dado la noticia hubierais exo lo mismo,poneros felices y decir ya no voy a pringar tanto en verano,ya se seguro qe empezare la temporada qe viene aunqe no sea al 100% pero por lo menos empezar a entrenar,salir de casa, viajar , despejarme del pueblo, de la gente, despejarme con la Ori, qejarme con gusto de las series aunqe despues nos beneficien, pero me qejo disfrutano de lo qe hago y sabiendo qe despues tiene su recompensa y a vivir la rutina de siempre extresante pero qe a la vez nos encanta a todos lo qe sabemos qe es esto!
Despues de esperar y a verme tomado media recuperacion con filosofia y haber estado un año sabatico,sin qerer! Solo espero qe no me toqe pasar otro año asi y qe se acabe esta peqeña "pesadilla" y qe todo vuelva a ser como antes aunqe eso ess practicamente imposible porqe despues de un año la gente a cambiado lo qe son los amigos estan cada vez mas unidos y ahora me costara mas integrarme, lo qe es la tecnica de orientacion,la verdad nose donde estara,pero bueno con un poco de optimismo y ganas espero poder disfrutar de lo qe me gusta,eso si como hobby, yo ya e vivido lo qe e tenido qe vivir y ahora solo voy a disfrutar de lo qe me gusta porqe se qe de la orientacion nunca vais a poder vivir!
























Todo cambia cuando dejas de ir a un sitio de ver a la gente y amigos y sobretodo cuando es porqe no puedes,no porqe no kieras...


Nunca volvera a ser como antes...!!!